پیشگیری از جرایم خاص نظامی در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران

پیشگیری از جرم مفهومی است که با پیشرفت و گسترش شهرنشینی و توسعه جامعه بسط پیدا کرده است. پیشگیری از وقوع جرم عبارت است از پیش بینی، شناسایی و ارزیابی خطر وقوع جرم و اتخاذ تدابیر و اقدامات لازم برای از میان بردن یا کاهش آن. جرایم خاص نظامی جرایمی است که فقط نظامیان قادر به انجام آن بوده و ارتکاب این جرایم از سوی غیر نظامیان ممکن نیست، مانند فرار از خدمت، لغو دستور و ترک پُست نگهبانی. این تحقیق با هدف پیشگیری از جرایم خاص نظامی و بررسی و شناسایی زمینه های و علل بروز آن و ارائه راهکارهای مناسب جهت کنترل و مقابله با افزایش جرایم بوده است. علاوه بر این سعی شده است در این پژوهش عوامل فردی، سازمانی و محیطی موثر بر ارتکاب جرایم خاص نظامی مورد بررسی و تبیین قرار گیرد. روش بکار رفته در این پژوهش با توجه به نوع ماهیت و هدف، از نوع پژوهش های اسنادی است که یافته های پژوهش با اتکا به مطالعه اسنادی و تجربه خدمتی کارکنان به توصیف و تحلیل آن پرداخته شده است. نتایج حاصله از این تحقیق نشان می دهد عوامل موثر بر ارتکاب جرایم خاص نظامی را می توان بر اساس دو عامل فردی و سازمانی مورد بررسی قرار داد. اما عواملی نظیر تاهل، داشتن تعداد افراد تحت تکفل بیشتر، تحصیلات کمتر، نوع نگرش کارکنان و انگیزش افراد در ارتکاب جرایم خاص تاثیر مثبت دارد و از طرفی عوامل موثر بر ارتکاب جرایم را می توان به داشتن مشکلات روحی و روانی، عوامل جغرافیایی، عوامل درون سازمانی یا مدیریت ساختاری و عوامل برون سازمانی اشاره کرد. در پایان تحقیق نیز پیشنهادهای بیان شده است که می توان مورد استفاده مدیران و فرماندهان نیروهای مسلح قرار گیرد.